Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego

1. Art. 203 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm.) w zakresie, w jakim nie stwarza wystarczających gwarancji procesowych zapewniających sądową weryfikację zgłoszonej przez biegłych konieczności połączenia badania psychiatrycznego oskarżonego z obserwacją w zakładzie leczniczym, jest niezgodny z art. 41 ust. 1 w związku z art. 30, art. 31 ust. 3 oraz art. 2 Konstytucji.

2. Art. 203 § 2 w związku z art. 203 § 3 ustawy powołanej w punkcie 1 w zakresie, w jakim nie wskazuje maksymalnego czasu trwania obserwacji psychiatrycznej w zakładzie leczniczym, jest niezgodny z art. 41 ust. 1 w związku z art. 30, art. 31 ust. 3 oraz art. 2 Konstytucji.
 

Przepisy powołane w sentencji, tracą moc obowiązującą z upływem 15 (piętnastu) miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, tj. z dniem 19.10.2008 r.

1. Inicjatywa Senatu RP.

2. Wyrok został częściowo wykonany po upływie terminu odroczenia. Ustawodawca zawęził zakres stosowania obserwacji psychiatrycznej oraz określił ramy czasowe stosowania tego środka. Zgodnie z nowym brzmieniem art. 203 § 1 k.p.k. możliwe jest zastosowanie obserwacji w zakładzie leczniczym tylko wtedy, gdy zabrane dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo, że oskarżony popełnił przestępstwo, z tym, że środka tego nie stosuje się, gdy na podstawie okoliczności sprawy można przewidywać, że sąd orzeknie w stosunku do oskarżonego karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania lub karę łagodniejszą albo że okres stosowania tego środka przekroczy przewidywany wymiar kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia, chyba że oskarżony wnosi o poddanie go obserwacji (odpowiednie stosowanie art. 259 § 2 k.p.k.). Wskazane są dalsze działania ustawodacze. Źródło: Następstwa orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego w orzecznictwie sądów, piśmiennictwie prawniczym i działalności prawodawczej. Informacja okresowa 4 (33)/2013.