Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego

Art. 1 pkt 5 lit. a i b w związku z art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2003 r. o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz ustawy – Przepisy wprowadzające ustawę o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 228, poz. 2262) w zakresie, w jakim pozbawia pracodawców zatrudniających osoby niepełnosprawne, które osiągnęły wiek emerytalny, dofinansowania do wynagrodzeń tych osób w okresie niezbędnym do skutecznego wypowiedzenia tym osobom umów o pracę, jest niezgodny z art. 2 Konstytucji.

Art. 1 pkt 5 lit. a i b w związku z art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2003 r. o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz ustawy – Przepisy wprowadzające ustawę o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 228, poz. 2262) w zakresie określonym w sentencji, traci moc obowiązującą z dniem ogłoszenia wyroku, tj. z dniem 27.03.2006 r.

Przedmiotem kontroli uczyniono jedynie fakt, że nowa regulacja została wprowadzona bez okresu dostosowawczego. W wyniku tego pracodawcy zatrudniający pracowników niepełnosprawnych w wieku emerytalnym zostali pozbawieni dofinansowania. Skutkiem wyroku Trybunału Konstytucyjnego stworzone zostały podstawy do dochodzenia przez pracodawców odpowiedniej części dofinansowania związanego z zatrudnianiem osób niepełnosprawnych. Tak więc pracodawcy, którzy 1 stycznia 2004 r. (dzień wejścia w życie ustawy) zatrudniali osoby niepełnosprawne w wieku emerytalnym, uzyskali w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego roszczenie o wypłatę dofinansowania także dla tych osób, w części odpowiadającej okresowi niezbędnemu do wypowiedzenia umowy o pracę zawartej z każdą z nich.