Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego

Art. 54 ust. 1 ustawy z 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe i naprawcze (j.t. Dz. U. z 2012 r. poz. 1112, ze zm.), uchylony przez art. 428 pkt 36 lit. a ustawy z 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. poz. 978), w zakresie, w jakim nie przyznaje prawa do zaskarżenia przez dłużnika, niebędącego wnioskodawcą, postanowienia o oddaleniu na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy – Prawo upadłościowe i naprawcze wniosku o ogłoszenie upadłości, jest niezgodny z art. 78 w związku z art. 45 ust. 1 i art. 176 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz nie jest niezgodny z art. 20, art. 22 oraz art. 77 ust. 2 Konstytucji.

ponadto postanawia:

na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.) w związku z art. 134 pkt 3 ustawy z 25 czerwca 2015 r. o Trybunale Konstytucyjnym (j.t. Dz. U. z 2016 poz. 293) umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie.

Trybunał nie wskazał w wyroku na jego skutki oraz na potrzebę podjęcia prac legislacyjnych.

Potrzeba podjęcia prac legislacyjnych zależy od tego, czy są jeszcze prowadzone sprawy na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem 1 stycznia 2016 r. (sprawy wszczęte przed dniem 1 stycznia 2016 r.).

*sentencja została ogłoszona zgodnie z art. 89 ustawy z dnia 22 lipca 2016 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. poz. 1157)