Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego

1. Art. 4 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2013 r. poz. 395, ze zm.) w zakresie, w jakim pomija prawo osoby, wobec której istnieje uzasadniona podstawa do sporządzenia przeciwko niej wniosku o ukaranie, do korzystania z obrońcy na etapie czynności wyjaśniających, o których mowa w art. 54 § 1 tej ustawy, jest niezgodny z art. 2 i art. 42 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Art. 38 § 1 ustawy powołanej w punkcie 1 w zakresie, w jakim nie przewiduje na etapie czynności wyjaśniających, o których mowa w art. 54 § 1 tej ustawy, prawa dostępu do akt dla osoby, wobec której istnieje uzasadniona podstawa do sporządzenia przeciwko niej wniosku o ukaranie, jest niezgodny z art. 2 i art. 42 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji.

Przepisy art. 4 oraz art. 38 § 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia, zwanej dalej „k.p.w.”, w zakresie wskazanym w sentencji analizowanego wyroku, zostały uznane za niezgodne z Konstytucją z uwagi na brak określonej regulacji prawnej (doszło do tzw. pominięcia ustawodawczego). Zatem wejście w życie przedmiotowego wyroku Trybunału Konstytucyjnego nie skutkuje utratą mocy obowiązującej przez zakwestionowane przepisy k.p.w.

Z informacji przekazanych przez Ministra Sprawiedliwości wynika, że z uwagi na ścisły związek pomiędzy zagadnieniami prawa do obrony w postępowaniu w sprawach o wykroczenia a kwestiami regulowanymi w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/48/UE z dnia 22 października 2013 r. sprawie prawa dostępu do adwokata w postępowaniu karnym i w postępowaniu dotyczącym europejskiego nakazu aresztowania oraz w sprawie prawa do poinformowania osoby trzeciej o pozbawieniu wolności i prawa do porozumiewania się z osobami trzecimi i organami konsularnymi w czasie pozbawienia wolności (Dz. Urz. UE L 294 z 6.11.2013, str. 1), Minister Sprawiedliwości planuje połączenie obydwu zagadnień w jednym projekcie ustawy, którego przygotowanie zostanie powierzone Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego.

Jednocześnie należy zauważyć, że prace legislacyjne w zakresie wykonania niniejszego wyroku podjął Senat (druk sejmowy 3103).